Kaybetmeyen, ölümün nasıl bir hiçlik olduğunu bilemez
Nasıl bir boşluğa düşmektir, kapkara bir uçurum
Nasıl bir yalnızlıktır; bir yanın yanar, bir yanın buz
Nasıl bir korkudur; sessizlikle feryat yan yana
Bir gariplik bir mahzunluk çöreklenir yavaştan
Artık öylesine yoktur ki giden
Günleri de alıp götürür, zamansız kalınır
Günler aylara, aylar yıllara erişir, sen sende değilken
Unutmak için zorlar kendini insan
Dönülmeyeceği bilinir ‘Beklemek anlamsız’a geçilir
Ama
Yürekteki sızı, kirpiklerin ucundan dökülür
Damla damla
Kor kor…