Bir anneyle babanın dans edişinin huzuru gibiydin, Nefes. Belki inanmazsın ama papatyalar şahidimdi. Bütün dünyayı geziyordum gözlerinde. Pencereden bakmaya gerek bile kalmıyordu, gözlerin taşıyordu bütün manzarayı. Seni anlatırken, bir hayat anlatır gibi anlatıyorum. Gerçek bir hayat… “Bu hayatta böyle bir mutluluk mümkün mü?” diye soruyorlar. Ben sadece “O hayatı yaşıyorum.” diyorum. Belki onların hayatında özgürlük yoktur, Nefes. Ama ben gözlerindeyim. Ve onlar, benim hayatımda hiçbir zaman yaşamayacak. Çünkü… Bir tek gözlerinden ben öpeceğim, Nefes.