Bir gün feleğin tahtına çıkacağım
Başım önde şükrümü sunacağım
Sonra öne eğilmiş başımı hafifçe kaldıracağım
Bir müddet karşılıklı bakışacağız

İlk iş içimdeki çocuksu düşlerimin hüznünü kovacağım
Sonra gençliğime gideceğim
Kendimle barışıp muhabbet edeceğim
İçimdeki çocuğu hasretle kucaklayacağım
Onun elinden tutup yolculuğa çıkaracağım
Yol aldıkça zamandan usul usul düşeceğim

Kendimi sorguya çekeceğim
Tırnaklarımla sol böğrümü eşeceğim
Yeşeren hüzünleri gün yüzüne çıkaracağım
Ve gülümseyerek onları sonsuza gömeceğim
Masumiyetin harabeye dönen yüzü uğruna
Gömdüklerime bakarak gözyaşları dökeceğim

Ve ahtım olsun ki,
Bir daha insanlara hiç güvenmeyeceğim
İyilik mevsimi gelmeden
Şefkat ağacını kökünden sökeceğim
Bencil gönüllere tek tek selam çakacağım
Ve huzurdan ayrılmadan
Kendimi alnımdan öpeceğim