*Bir ben var benden öteye şimdi çok iyi anlıyorum. Kendini bırakıp öteki bene gidiyorum. Kendime verdiğim zarara ve hasara bakıyorum. Ne acımasızca üzmüşüm ben bu Serap’ı, ben bu beni, her şeyi üzerime yük almışım. Kendimi sevilmeyen, bilinmeyen, anlaşılmayan bir köle gibi görmüşüm hep. Daha çok yapmadığım, yapmam gereken şeyleri görmüşüm. Oysa sevilmek gerekmiyor, sevgi olmak mümkün.*

Serap Erdoğdu Sobnosky Bense Aşk Diyorum Adıma kitabıyla herkesi aşkın çağrısına uymaya davet ediyor. Yazar dizeleriyle tüm hayal kırıklıklarına, incinmelere karşın sevgiyi savunmaktan, onu aramaktan vazgeçmiyor. En nihayetindeyse okurlarının sevmenin, sevilmenin değil sevgi olmanın yüce olduğunu kavramasına olanak tanıyor.

Her kapının anahtarı sevgi, her başlangıcın umudu sevgi, her ruhun ışığı sevgi...

*Ben savaşmayı mı sevmiştim?

Yoksa her kaybın arkasındaki yeniden başlama heyecanını mı?

Taşları tanıyordum

Hızlı ve heyecanlıydı başlangıçlar

Umutluydu kocaman açık bir olasılıklar zinciriydi...*