Elçin İskenderzade’nin şiirlerinin ana ekseni, Karabağ ve doğup büyüdüğü Şuşa’dır.  Karabağ’ın şehirleri hem geçmişteki ihtişamıyla hem de işgalden sonraki virane hâlleriyle geçiyor onun şiirlerinden; tabiat her mevsim büründüğü al elvan renklerle; ceylanlar narin sekişleriyle; Harıbülbüller çaresiz boyun büküşleriyle; serin sulu bulaklar çağlayıp akışlarıyla; muğamlar arşı titreten ahenkleriyle; hanendeler göğü yırtan zenguleleriyle; sergerdeler kanatlanan atlar üstünde yalın kılıçlarıyla; mescitler, minareler, kaleler geçmişe özlemleriyle ve insanlar bütün mazlumlukları, masumluklarıyla... Elçin İskenderzade, nereye baksa Şuşa’yı görüyor, uyusa rüyalarına Şuşa giriyor, nereye gitse Şuşa’yı da yüreğinde götürüyor. Kısacası bu koca dünya, onun gözünde Şuşa’dan ibaret bir yere dönüşüyor.