Hep derim, ben bir his yolcusuyum diye. Bir hisse kapılmaya göreyim, onunla yatar onunla kalkarım. Şimdi de öyle oldu.
En az on yıldır kullanmadığım bir aracı kullanmak zorunda kaldıktan sonra bana bir haller oldu, anılarım depreşti.
Bir yerden bir yere gitmek dışında başka bir duyguydu bu. İçinde dinlediğim müzikler onu kullandığım zamanın müzikleriydi. Yani bir dönemi yaşıyordum, bir zamandan geçiyordum o arabayı kullanırken.
Şöyle bir geriye baktığımda ve bir yandan da Ege’ye doğru hem arabayı sürüp hem de çocukluğumdan bu yana arabalarla olan etkileşimimi düşünürken, Benim Arabalarım doğmuştu bile.
Sizi de benim arabalarım eşliğinde nostaljik bir geziye davet ediyorum.
Buyurmaz mısınız?

Özkan İrman