O kelimeyle büyüdüğümden beri
Meğer ne çok ölüyormuşum
Yeşil kırmızı yapraklar hiç
Fotoğraftan sessizliği alıp

Babamın çamur yollu okullarını öğrenirken
Güvercinler kırılırmış o vakitler akşamüstü yansılarında
Çocukların tozlu elleri kaybolurmuş kalemlerde meğer
Hiç yaşamadığım adresler birikirmiş mektuplarda