Bu kitap, babasına veda edememiş bir kızın kalbinden dökülen cümlelerle yazıldı.
Haziran geldi ama yaz gelmedi. 
Güneş açtı ama içi ısınmadı. 
Bir baba öldü, bir kızın zamanı durdu.
Yas, zamanın dışında bir yer. 
Orada çocukluk geri geliyor, anılar yeniden doğuyor. 
Kırılmış sözcükler, suskunluklar, yüzleşmeler, pişmanlıklar ve teşekkürler… 
Hepsi bir araya geliyor.
Babama Veda ismi aslında, bir veda değil, gecikmiş bir teşekkür, eksik kalmış bir elveda, babanın ardından tutulan bir yas güncesi.
Kayıp çok ani.
Beyinde bir yere kondurulamıyorsa.
Kitaba sığar mı?
Bilmiyorum.
Olduğu kadar.