Azelya,
Tanrının yaratırken ağladığı çiçek
Benim koklamaya kıyamadığım…

Azelya,bu hüzün
Hep seninle mi gezecek böyle
Hiç bitmeyecek mi
Yüzündeki misafirliği?
Bu martı seslerini
Suda köpük köpük ilerleyen vapuru
Hep taşıyacak mısın böyle
Gittiğin şehirlere?