Farklı zamanlarda yazılmış sonsuz hikâyeden ayrışan sayısız farklı bilinmezin masalı ve matematiği yerle bir ettiği o düzenbaz çemberden geliyordu tüm varoluşlar… tam “kayıt” dedi biri bir patlama oldu; mor ağızlı bir devin komaya girmiş görüntüsü gibiydi yaradılış ve son sözleri kadar vurgusuzdu kıyamet… perde açıldı gerisi, bir aptalın düşü bir keşişin kabullenişi bir katilin reddedilişi kadar aşina değil miydi zaten? hem de herkes için, her şey adına...