En uzun yol sana geldiğim yoldu sandım uzak bir ülke gözlerin o da tükendi işte apansız kaldım karanlığın ortasında duldasız söylenmez bir daha umudun şarkıları yakılırken kalbimde umutsuzluğun ağıdı.

Nurbanu’nun, insan ruhunun derinliklerini, insan beyninde oluşan fırtınaları ve gelgitleri yoklayışıyla, varlık-yokluk, mutluluk-mutsuzluk sorunsalında hüzünle salınan, salındıkça dar kapıdan geçmek için zorlanan ademoğlunun serüvenini ve trajik hallerini neo-platonik bir anlatımla iğneden iplik geçirircesine dizelere dökmüş.

Prof. Dr Tuğrul İnal

Nurbanu Kablan’IN şiirinde ortaya koyduğu, üzerinde çalıştığı kitapta *AŞK İLE BARIŞ* zengin bir dil hazinesinden titizlikle seçtiği kelimelerle yüklendiği anlam, böyle bir ahengin doğmasına neden olduğunu açıkça söyleyebilirim.

Şair, yoğun bir düşünce, inanç ve duygu ikliminde gezinen *sevginin* *sevdanın* ve *aşkın* bir türlü çözemediği kimliği hayranlıkla sorgulamayı başarıyor.

Hasan Uğur Taşçı