O gün "O"nu Çallı Parkı`nda gördüğümde zaman kuşu uçup geldi ve anı durdurdu. Güzelliği gönlüme perçinlendi. O an yalnızca o ve ben vardık, belki gerçeklikteydik, belki rüyada.
Gözlerim takılı kaldı saçlarına, bakmaya doyamadığım, doyamadıkça baktığım... Dümdüz, beline inen saçları. Saçının ağırlığından sebep boynunu bir sağa bir sola atıyordu. Ah, o boynu! Ormanın iki yakası-nı birbirine bağlayan, masmavi çağlayan bir ırmağın üzerindeki bir köprü kadar güzeldi.
Ben ne mi yaptım? Muhteşem görüntüyü kaçırmak istemeyen, bir ce-saret uçurumun kenarında oturmuş ama bir yandan korkak biri gibi göz ucuyla manzaramın tadını çıkarıyordum.
Onu izlerken gözlerine kaptırdım kendimi, hani kendini rüzgâra kaptı-ran gulet tekneler vardır, deli gibi kabarır yelken... O yelken benim kalbimdi. Deli gibi kabardı mutluluğa. İşte tam o anda tutkunun zin-danında özgürdüm. Ruhum, gizli sığınağından çıkmış gibiydi…