Kaktüsün dikenlerine sürerim yüzümü
Kuşlara söverim. Kaybolana dek kovalarım akşamdan kalma bir üzümü.

Küçük ve yuvarlak şeyler evin kuytularına götürür beni. Oralarda üzeri bantlı bozuk paralar, hüzünlü bir dünyanın kapısını aralar.  Eski bir aşk kayasından hatıra cam parçaları ilişir patime, ruhumu yaralar.

Çekip çıkarırım hatıra kırıklarını açığa. Kederi havalandırırım. Öyle oracıkta sivri ucu hayata bakacak şekilde bırakırım. 

Arife ismim. Ev kedisiyim. Tırmalamam insanları, ısırmam belki…  Ama kimi zaman hatıralarıyla yakalarım.