Cahit Koytak’ın kendisine şahdamarından daha yakın olanla hasbihali elinizdeki kitap…

O kadar samimi, o kadar içten…

Okurken, şiirler birden ‘kendi’ sesiniz olup, yüreğinizden sökülürcesine havalanıyor semalara…

Kimi zaman cami avlusundaki bir *meczup*, kimi zaman ney üfleyen bir *şair* ve kimi zamansa dağlarda yolunu kaybetmiş bir *derviş* oluyorsunuz, kâinatı anlamak için çabalayıp didinen…

Ama çoğu zaman bir çıraksınız ustasının dizinin dibinde, sanatını öğrenmeye çalışan;
dilinde dualarla…

Şükürler olsun, şükürler
ve kitaplar dolusu övgüler Sana!
Son yıllarda şairlerle, delilerle
ve âşıklarla doldurdun çünkü içimi,

Hem öyle üç beş değil, kırk şair
kırk deli ve kırk âşık…
ve ben böyle yetmişine merdiven
dayamışken üstelik,

Yani kuğularımı, hüthütlerimi
çıkaramadan daha
Şiirin ve hikmetin dağlarında,
Simurgu aramaya…..