Sarıasma

En çok tırnakları uzuyor kalbimin

İncitmekten korkarak kesiyorum

Törpü payını kaçırarak arada.

Gözlerimde kimliği ayrık kış kuraklığı

Tövbekar baharların ardından bakakalmış.

Tanıdık ölüler, balkonumda bir kış, içimde

Bir kuş; yedi sarı yirmi üç kara yıl yaşında bir sarıasma.

Gözlerimde on yıllar artığı suskun bulutlar

Zihnim zikir yorgunu, sarsılmaktan

Dökülmüş raflarındaki kitaplar

Taşlaşmış adını yutmaktan dilim.

Belkiler de ölü zamanın dolambaçlarında

Alev rengi kuşkular içinde dönelerken çaresiz

Ölür mavi bir gecenin lacivert koynunda.

Aklara bürünmüş suretler, kapılar ötesinden

Usulca dönüyor avluma puslar içinde.