“Sensin hiçliğe simge ama sisin gezinir”
“Alıştırır usulca yokluğuna varlığın”

Fentli fincan fal açar: yasını bana yasla
Ak dizdirdik yazını, al duvak öksüz mısra

“Kan kurganı gelincik! gelinlikti sakızdan
Yoncalıkta sagu yok, yel doğurduk biz sana”

Gülüşü gülgillerden, ırım tozu böğürtlen
Uykusunu alsın da, tüter, şakır birazdan

Evecen, rezil temren… çıvmamış… ivmelenmiş
Kefen demiş ketene, ne pis ağzı toprağın!