Günöte / Eylül Bir

1.

Yalnızlık böyle başlıyor 
Her yere uzak kendine biraz acı
Herkesle düş kendinle gerçek olduğunda
Perdeler yukarıya çekmiyor geceleri

(Her şey unuttuğum gibi 
Aynı yoldan dönülüyor akşam vaktine
Ben İki yönlü hırkayı giyiyorum 
Kederin çok sesli kedisi 
ve yuvarlanan kış aynı cümlede)