Şüphe yok ki asıl hazin olan şey bizden sonra bu âlemin aynı düzen içinde devam edecek olmasıdır. O halde kâinatın bu sonsuz düzenini soğukkanlılıkla kabul etmekten daha doğal ne olabilir?
Seksen yaşına yaklaşmış bir adamın ölümün sesini böyle yanı başında duymasından korkunç ne olabilir? Fakat her felaket gibi bu en büyük felaketi de insan soğukkanlılıkla ve temkinle karşılamak kudretine sahiptir.
Hâmid de bu felaketi öyle sakin ve öyle kendine yakışan bir teselli arayarak karşılamaktadır ve “Demek inmekteyim ben,” diyebilmesi için kalemine izin vermiştir.