Devletler salt kendi çıkarlarını düşünür ve bunlar için dünyanın insanı, doğası, canlı
cansız hiçbir varlığının hiçbir önemi yoktur. Halktan topladığını zengine aktarır. Fakat biz 5000 yıllık geleneğimiz, kültürümüz gereği bir kahraman gelip bizi kurtarsın isteriz. Ama görüldüğü gibi 5000 senedir dünya hep kötüye gitmekte ve kötülük zaman ilerledikçe kartopu gibi büyümekte ve insanlığın üstüne devasa bir çığ gibi düşmesi beklenmektedir. İşte dünyayı böyle yaşanmaz hale getirenler askerler, politikacılar ve sermaye sahibi kahramanlar olup dünyayı bozanlar düzeltemez. Dünyayı yalnız ve ancak ezilen, sömürülen sıradan halkların uyanışı, direnişi
ve doğru tercihi kurtarabilir.