1871 baharında, Parisli emekçiler tarihte bir ilki gerçekleştirdiler: Devlet aygıtını parçalayarak yerine kendi iktidarlarını kurdular. Paris Komünü emeğin, burjuva düzenine karşı doğrudan siyasal egemenliğini hayata geçirdiği ilk deneyimdir. Yetmiş üç gün süren bu tarihsel kesit, yalnızca Fransa’nın değil, dünya işçi sınıfının kolektif hafızasında silinmez bir iz bıraktı.
Bu kitap,1871 Paris  Komünü’nün tarihsel koşullarını, örgütlenmesini ve yıkılışını detaylı bir biçimde ele alırken; döneme ait bildirileri, afişleri, mektupları ve doğrudan tanıklıkları da okura sunuyor. Komüncülerle birlikte barikatta yer alan işçilerden, karşı devrimin kalemşorlarına; Marx’tan Lenin’e, Hugo’dan Flaubert’e kadar farklı sesler bu tarihsel döneme tanıklık ediyor.
Paris Komünü’nü tarihsel somutluğuyla ele almayı amaçlayan bu çalışma, doğruları ve yanlışlarıyla Komün deneyiminin, yalnızca bir isyanın değil; işçi sınıfının iktidar ufkunun tarihi olduğunu ortaya koymaktadır.
“Komün’ü inşa eden işçi Paris, yepyeni bir toplumun habercisi olarak sonsuza dek anılacaktır. Komün’ün düşenleri, işçi sınıfının yüreğine gömülmüştür. Komün’ü yok edenlere gelince, tarih onların gerçek yüzlerini çoktan açığa çıkarmıştır ve yüzlerindeki bu ebedi lekeyi, en koyu dindarların duaları bile silemeyecektir.” – Karl Marx.