Hiç mi mutlu olmadık biz? Ruhumuza dinginliği hissettirecek şeyler yaşatmadık mı? Kalbimiz ve zihnimiz uyumlu adımlarla bir yolda ilerlediğinde aldığı kararların ışığında azimle dimdik ayakta durduğumuz anlar elbette mutlu olduk. 

Uzaklara dalan gözlerimiz sevince de zamanla aşina olmaya başladı.  Sabırsızlıkla gerçekleşmesini beklediğimiz hayallerimiz için gün saydık. Heyecanla beklemenin verdiği haz bile bambaşkaydı. 
Hayat farkında olduğumuz veya olmadığımız fırsatları sürekli önümüze çıkarıyor. Sunulan imkanları değerlendirmeden geçmenin bir anlamı yoktur. Şartlar yaşamımızda belki de büyük değişiklikler yaratmayacaklar ama tahmin etmediğimiz bir anı güzelleştirebilecek güçtedirler. İnsan ne zaman ki bakmak yerine görmeyi başardığında kalbinin isteklerine de cevap vermiş olur. Bir kalp ne ister? Birçok seçenek arasında akşam olduğunda yastığa başını huzurlu koysun ister.