Karısını uyandırmaya çalıştı ama olmadı. Korkmaya başladı, komşularından yardım istedi.

Zewê kendine geldiğinde evin girişindeki tahta divanda yatıyordu; başında ıslak bir havlu, karşısında da komşu kadınlar vardı. Zewê yerinden fırlayıp kalkmaya çalıştı ama komşu kadınlar üzerine çullandılar. Zewê avazı çıktığı kadar, yeri göğü inletircesine, “Zarokên miiin, zarokên min ji min dizîn, xeberê bidin cendermeyan, zarokên miiiin1” diye çığlıklar attı ve tekrar kendinden geçti.

Zewê bir haftayı yüksek ateşten abuk subuk konuşarak, inleyerek yatakta geçirdi. O baygın ve kendinde olmayan hâlleri yüzünden Oyzer eve bir doktor getirdi. Zewê’nin yüksek ateşinden dolayı verilen penisilinleri akşamları mahallenin iğnecisi gelip yapıyordu. Oyzer kendini çaresiz hissedince acilen kaynanasını çağırttı.