Zavallı Kız, Nabizâde Nâzım’ın 1892 yılında müstakil olarak basılan önemli bir hikâyesidir.
İhsan, varlıklı bir ailenin tek çocuğudur. Ölen halasının kızı Hüsna kimsesiz kalınca aynı evde yaşamaya başlarlar. Çocuklukları ve gençlik yılları birlikte geçer.
Ömer’in çocukluk ve ilk gençlik yılları refah ve bolluk içinde, terbiyeli ve eğitimli, duygularının en yoğun olduğu gençlik zamanlarını bile pek sakin ve huzurlu geçirmiştir.
Zavallı Kız Hüsna’nın karakteri ismiyle uyumludur.
Büyüdüklerinde ailesi ikisini evlendirmek istemiştir. Ancak Ömer’in hayatı; çocukluk ve ilk gençlik yıllarındaki gibi gelişmemiştir.
“Ben zevke, eğlenceye öyle kendimi kaptırmıştım ki her dakika değişen renkli manzaraların arasında Hüsna gibi zavallı, tek bir kızın vücudu dikkat bile çekmiyordu. Ah! Anlayacağınız, ben artık bir divane olmuştum.” Eserin kahramanlarından Ömer bu durumdayken,
‘’Hüsna, bu zamanlarda pek garip davranışlar sergiliyordu. Hemen hemen hiçbir şey yemiyor adeta dervişler gibi kendisini bir kenara çekerek yaşamına devam ediyordu. O nur gibi parlayan yüzü de günden güne solmaya, kararmaya başlamıştı.’’