Özünden yüzüne uzanan derin bir yolculuğa davet ediyor.

Aşkın, varlığın, yokluğun ve hakikatin izini süren, melämet hırkasına bürünmüş, isim-siz bir dervişin nefesiyle...

Kendisinden hiç şüphe duyulmayan bu kitap, kendini unuttuğunda, ezelden "Ali-m" olan bir noktanın hitäbıyla başlıyor, okunduğu şehre, aşkın kokusunu taşımaya...

Sessizlikten duyulan käinätınähengiyle, manä ilmeklerinde satır satır dokunan her bir söz, zihnin aldanışlarıyla kalbin özlem feryatları arasında var-yok-oluşun paradoksunda raks ediyor.

Evrensel hikmetin yankılarından, Anadolu irfanının gül kokusuna, kuşların gizli dilinden, aşkın nesnesiz ateşine bir nefeste yakılan bu şarkı, okuyanın karşısına parlak bir ayna bırakıyor:

"Ey yolcu, kimsin sen?"
"Ve öyle-bir-sen var mı sâhiden"