Tekir`İn bir yavrusu olmuştu. Adını Karagölge koydular. Karagölge yaramazlıklaryla annesini bıktırmıştı. Yine bir gün, komşuların sütünü izinsiz içti. Annesi kızınca Karagölge evden kaçtı. Yolda kendi kendine söyleniyordu:

- Bıktım annemin bana karışmasından. Ben büyüdüm. Kimseye ihtiyacım yok. Artık kendi hayatımı yaşayacağım. Kimse bana karışamayacak.

Bu şekilde söylenerek ormana geldi. Ormana girer girmez bir ses duydu: