Aile büyüklerimiz, bizi hep çocuk gözüyle baktılar öyle değil mi? Biz çocuklar aile büyüklerimizden gördüklerimizi yapmayı özendik. İşittikle- rimizi söylemeyi benimsedik. Büyüklerimiz gibi davranmaya gayret ettik. Bazılarında başımız okşandı, bazıların da ise kızıldık, uyarıldık, tembih edildik bir daha tekrar yapmamamız için... Unuttukları bir şey olduğunu düşünüyorum. Bizi çocuk diye önemsemeyip, bize zarar veren söz ve davranışlarda bulunmaları... Bizim her şeyi kaydettiğimizi unutmaları ya da önemsememeleri... Çünkü biz onlardan gördüklerimizi yaptık. İşittik- lerimizi söyledik. Kendimizden bir şey ilave etmedik. Ne ilave edilip edilmeyeceğini de tam bilmiyoruz.