Yaşam denilen kısa yolculuğun bizi nasıl bambaşka bir insan yaptığını zamanla görürüz ve bu değişim bazen bir kalem bir kağıt üzerinden geçer. Benim için de öyle oldu. Yazmak içimdeki başka Melisa ile tanışma fırsatı verdi. Bu fırsat gün geçtikçe beni şifalandırmaya
başladı. Yazdıkça ruhumdaki yaralar kabuk bağladı ve anladım ki ilaçlarımdan biri de kalem ve kağıt olmuştu. Bu farkındalık zamanla ‘Etrafımdaki insanların acılarını, üzüntülerini nasıl iyileştirebilirim?’ düşüncesine dönüştü, kalemimi daha çok sahiplenmeye başladım.
Umarım siz de denemelerimi ve şiirlerimi okurken kendinize ait parçalar bulursunuz ve bu yansımalar sizin de şifa bulmanıza yardımcı olur.