Sona, onu tanıdığımda lise birinci sınıf öğrencisiydi. Uzun örgülü saçları vardı. Ela gözlerini kocaman açar, merakla dersi dinlerdi. Edebiyat öğretmeni olmak istiyordu. Okullar açılınca bu çalışkan öğrencimi sınıfta göremedim. Araştırdım, eğitimini yarım bırakmak zorunda kaldığını öğrendim. Yıllar sonra yollarımız hiç ayrılmamacasına yeniden kesişti. Yazıyordu. Yüreğinin içtenliğiyle yarım kalan hayalini gerçekleştirmek için durmadan yazıyor, damlalardan çağlayanlar oluşturuyordu. Azmini küçük sevinçlerini kaybetmeyen Sona’ya diyorum ki iyi ki öğrencim olmuşsun, iyi ki seni tanımışım ! Hayat okulunu ilmek ilmek dokuyan paylaştıkça mutlu olan Sona ; yaz yazabildiğince. İyi ki varsın Çiçekçi Kız !

Hatice Köksoy Akçam
Emekli Edebiyat Öğretmeni