Nasihatname; Fars, Türk, Arap hatta Bizans devletlerinden miras kalan kadim bir gelenektir. Siyaset ve yönetim üzerine yöneticilere nasihatler/öneriler sunan bu metinlerde; siyaset ve ahlak arasında sıkı bağlar kurulur ve adaletle hükmedebilmenin özünü bu bağlar oluşturur. Düzen ve siyasal istikrar ancak adalet odaklı bir yönetimde gerçekleşir ki; bunun toplumsal karşılığı da saadettir. Nizamü’l Mülk’ün meşhur *Siyasetname*si, işte bu nasihatname geleneğinin devamı olarak düzen ve istikrarın nasıl sağlanacağına dair yönetsel/siyasal temel kurallar belirler.

Siyasetname’nin yönetim ve siyaset yaklaşımını inceleyen *Yönetimde Adalet ve Saadet: Bir Nasihatname Geleneği Olarak Siyasetname*, onun pratik anlamda olduğu kadar teorik olarak da altyapısının olduğunun altını çizerek, diğer siyasetnamelerden olduğu kadar Machiavelli’nin Prens’inden de kıyaslamalarla siyasal iktidarın sacayaklarını, yönetim felsefesini ve yöneten-yönetilen ilişkilerini analiz ediyor.