“...Ve en çok bir şehirle aramızdaki duygu bittiğinde uzaklara gitmek isteriz. Her bir parçası bize karşı olduğu dönemlerde biz de parçalanarak ona uyarız. Çoğu kez ya şehir bize benzer ya biz şehire benzeriz. Herşey yolunda olduğunda açılan her pencereden bir tanıdık çıkıp selam verecekmiş gibi gelir. Herşeyin ters gittiği zamanlarda,  kavuşmaların azalıp terkedişlerin çoğaldığı mevsimlerde, meydanları az önce birini asmışlar gibi uğursuzlaşır. Ama bütün bunlara rağmen herşey normale dönmeyi yine de başarır. İçimizdeki “ben bu şehirde varım… İstanbulluyum, Maraşlıyım, İzmirliyim, Ankaralıyım…. Diyerek hangi şehirde yaşıyorsak o şehirle tekrar gururlanmaya başlarız. İşte bu yüzden gel gitler yaşasak da şehirle aramızda her zaman sevgisel bir bağ ayakta kalır. “Uğruna aşk şiirleri yazılmamış şehir var mıdır?” sorusu cevapsız kalır.