Yarımada, siyah beyaz fotoğrafların yansıttığı renkli düşler. Yavaş yavaş yer değiştiren pek çok anının, izlenimin, görüntünün dile gelmesi. Gecelerin hiç yumulmayan gözleri... Şarkılı akşamların hüznü sözcüklerin belleğinden yüreklere damlaması. Evlerin ne çok şey barındıran içi, odaların nefes alıp verişi, kapıların, pencerelerin dünyasının mırıldandıklarına gel de kulak verme! Ya, artık öykülerin bel kemiğini oluşturan olmayan o mahalleler, o sokaklar, o yollar, o evler, o insanlar!..

Yarımada bir ressamın iç dünyasını, bir öykücünün imgelerini dışa vuruyor. Bir öykücünün içinde yaşayıp giden renklerin diri dünyasının kapısını aralıyor. Yarımada’daki öyküler kendilerini anlatıyor, daha doğrusu okurla söyleşiyoreskimeyen anıların izlerini süre süre. Çam ve zeytin ağaçlı yarımadanın usta bir ressamın, iyi bir öykücünün görebildiği, duyumsadığı, hayatın içinden seçip aldığı görüntülerin gözü pek fotoğrafları...

Nur Özalp, Yarımada’daki öyküleriyle, öykü dünyamızda kendine haklı mı haklı, kalıcı bir yer ediniyor diliyle, anlatımıyla, kurgusuyla. Sözcüklerin renkleri, renklerin sesleri solukları unutulacak gibi değil bu öykülerde!
Gültekin Emre