Bu çalışma; konusu itibarıyla, Türk tasavvufunun entelektüel görünümünü 1867-1950 yılları arasında yaşamış mütefekkir bir mutasavvıf olan Kenan Rifâî (Büyükaksoy) özelinde değerlendirerek kendisinin tasavvuf geleneği ile olan irtibatını, Osmanlı İmparatorluğu ve Cumhuriyet Devri`nin kaotik dönemlerindeki bürokratik görevleriyle eş zamanlı sürdürmüş olduğu “irşat edici” pozisyonunu, bu konumun modernist söylemdeki yansımalarını ve oluşan bu özgün şahitliğin entelektüel tasavvuf kavramı kapsamındaki analizini içermektedir.
Kitaba kaynaklık eden XX. Yüzyıl Türk Tasavvufunda Entelektüel Tavır: Kenan Rifai Örneği isimli doktora tezinde entelektüel ve mutasavvıf kavramları gibi karşıtlık üretme potansiyeline sahip olan bu orijinal yapı belirginleştirilerek kurucu teorisyenlerin düşünsel dünyası tartışılmıştır. Bu amaçla düşüncenin ana esası olan akıl yürütme, düşünme, varlığı muhakeme gibi felsefi kavram dizilimleri, tasavvuf ıstılahları zemininde analiz edilmiş olup doktrinin felsefe ve bilim alanındaki işlevsel olgularının belirlenmesi adına tarihî gelişim aşamaları incelenerek Türk tasavvuf tarihinin entelektüel deseni ortaya çıkarılmıştır.