Büyüme çocuk; çünkü hepsi büyüdü… Biliyor musun, önce onlar da senin gibiydiler. Ama sonra büyüdüler ve büyüdükçe o saf doğalarını kaybettiler. Bir zaman geldi ki; neler için nelerden vazgeçtiklerinin ve bunun için neleri kaybettiklerinin farkına ancak varabildiler. Sonra o saf doğalarına yeniden kavuşmayı arzuladılar. Ama kavuşamadılar. Çünkü artık büyüdüler (!) çocuk…
Artık gören gözleri, düşünen zihinleri, bin bir renkli elbiseleriyle örttükleri vücutları, yalan söylemekten doğrunun lezzetini unutmuş dilleri çok kirlendi. Bu yüzden yapamadılar çocuk; kaybettikleri ruhlarını bir daha asla kazanamadılar. Son bir umut, henüz bu ruhu yitirmemiş olanları arayıp buldular. Ama sahip oldukları bencillik, kibir, hırs, düş hırsızlıkları ve daha niceleriyle o saf ve temiz ruhları da kirlettiler.
İşte böyle çocuk; onlar bizim gökyüzümüzü böyle kirlettiler. Her yeri amaçsızca doldurmuş insanlar bu yüzden grileştiler. Çünkü onlar da onlarla büyüdüler! Ama SEN büyüme çocuk… Biliyorum içinde çığlık atmak isteyen biri var. Kapat kulaklarını, sakın ha! Dinleme onu… Biliyorum zordur bunu yapmak; ama SEN yap ve içindeki o yetişkini mutlaka sustur çocuk!