Dua ruhumuzda durmadan kımıldanan bir harekettir; kâh düşünüştür, kâh şiirdir, kâh mûsıkî olur. Lâkin her zaman ruhta bir kemâl hareketi, bir fazilet dalgalanmasıdır. Ferdin veya cemaatın dua tarzı onun medeniyet derecesini gösterir ve dinî seviyesini ortaya koyar.
Bizler duada ilk konuşmayı Allah’tan beklemeliyiz. Kendisini Allah’a tâbi kılıp hörmetle O’nun hitabını beklemeli, telkin edici sesini dinlemelidir. Böylece dikkatimiz içimize çevrilir ve dinleriz. Bu sesi duada duymayışımızın sebebi, ekseriya dua ediyoruz diye durmadan konuşmamız, mütamadiyen söylememizdir, sanki Allah dinleyici gibi. Halbuki O söyleyicidir, biz dinleyici olacağız. İlâhî huzura varışta ilk işimiz söylemek değil sükût olmalıdır.