2010 yılında kayboldu. Kaybolduğundan kimse haberdar olmadı, kendi bile. Kendini arama, yabancılaştığı kendini tekrar ve yenibaştan tanıma, kendini keşfetme yolculuğuna çıktı. Bu içsel bir yolculuktu. Yol da, yolcu da, yolculuk da kendisiydi. Kimse rastlamadı, kimse eşlik etmedi.
2015 yılında 2010 yılından beri yaşamaya başladığı birçok şeyin farkına vardı. Bir değişim, dönüşüm yaşadığının da. Acı bir kayıp olduğunun, aynada gözlerine baktığında bambaşka birinin bakışlarını gördüğünün ve kendisi için acilen birşeyler yapması gerektiğinin farkına vardı. Yapılacak işin her ne olursa olsun yola devam etmek olduğuna inandı. Yola devam etti.
2017 yılında bilge kadına uyandı. Yaverleriyle ( sezgi ve içgüdüleri ) kucaklaştı.
2019 yılında içindeki çocukla tanıştı.
2020 yılında artık yolculuğun ve yolun sonuna geldiğini hissetti. Beden-ruh-zihin uyumuydu yaşadığı. Kaybolan ruhuydu, yuvaya geri döndü. Ruhsal açlığını çektiği, yaşamla arasındaki bağı kuran odağını, yaşama sevinci kaynağını tekrardan keşfetti.
2020 bir tamamlanmaydı. Kaybettiği o çok değerli olan birşeyi bulmanın sonsuz mutluluğu ve huzuruna erdi.