Ya dişlilerin arasında kalıp ezileceksiniz ya da çarkı tersine çevirmek için umuda tutunup, kendi beyin gücünüzü kullanacaksınız.
Evet; “Umut tehlikelidir. Umut bir insanı deli edebilir.” Ama bu iyi bir şeydir. Umudumuz olmazsa inancımız da kalmaz.

Umut; direnmektir.
Umut; yeni doğmuş bir bebeği yaşama bağlayan çığlıktır.
Umut; dün ile yarın arasına kurulmuş bir köprüdür.
Umut; güzel günlere olan inancımızın yeşermesidir.
Umut uyanıp yola koyulanların ışığıdır…
Ve umudu öyle ciddiye alacaksın ki;
“Yani, öylesine ciddiye alacaksın ki yaşamayı (umudu)
Yetmişinde bile, meselâ, zeytin dikeceksin,
Hem de öyle çocuklara falan kalır diye değil,
Ölmekten korktuğun halde ölüme inanmadığın için,
Yaşamak yani ağır bastığından.” (Nazım Hikmet)
Evet, bu hayat bizim, bu cennet vatan bizim. 
Ve biz, artık masallara inanmıyoruz; kendi hayatımızın öyküsünü mutlu sonla noktalamak istiyoruz.
Ve Umut, insanı delirmekten kurtaran özgürlük ışığıdır…