UMUT MEVSİMİ

İlhan Akdeniz

İlhan Akdeniz, hikâyesini arıyor. Daha doğrusu adım adım yaratıyor. Kendi sesini arıyor, hikâye dokusunu oluşturuyor. Bu arayış hem yeni, taze soluklu hikâyeler okumamızı hem de gelecekte yine kendisinden yeni ürünler beklememizi koşulluyor. Uzun ve güzel bir yolculuk bu topraklarından kopmadan diasporada devam eden… Biz de eşlik edelim.
Deniz Faruk Zeren

Bu kitap, yalnızca hikâyeler anlatmıyor; bir halkın yüzyıllar boyunca taşlara, dağlara, vadilere, sessizliklere gömülmüş hafızasını günyüzüne çıkarıyor.
Her bir öykü, insanlığın unutulmuş yaralarından sızan bir ışık gibi okuru hem yasın hem direnişin tam kalbine götürüyor.
Bir annenin kaybolmuş çocuğunun izine düştüğü patikalarda, bir partizanın dağ başında bıraktığı nefesin sıcaklığında, bir Ezidî annenin kül içindeki feryadında, filozofun yoksul bir kasaba odasında kurduğu devrim hayallerinde; yüzyıllar boyunca susturulmak istenen hakikatlerin izleri var.
Bu kitapta anlatılanlar; Dersim’in puslu sabahlarını, Oremar’ın ayaz gecelerini, Şengal’in karanlığa gömülen şafağını, kaybolmuş çocukların hüzün dolu nefesini, yitik bir halkın onurla yoğrulmuş direniş geleneğini taşıyor.
Bazen bir kekliğin çığlığında, bazen bir çocuğun gözbebeğinde, bazen de bir dervişin “Enel Hak” sözünde karşımıza çıkıyor hakikat.
Ve hakikat, her defasında bizi aynı yere götürüyor: Unutursak bir daha anlatamayız; anlatmazsak bir daha var olamayız.
Bu eser; tarihin karanlık sayfalarında kaybolmuş sesleri yeniden duyurmak, yaraları görünür kılmak ve insanlığın ortak acılarına bir hafıza bırakmak için yazıldı.
Yalnızca bir kitap değil; bir ağıt, bir direniş, bir tanıklık…
Ve en çok da: Unutulmaya karşı bir söz.