Ev sahibi devletin yabancı yatırımcıyı korumak ve yatırımların güvenliğini sağlamak amacıyla tüm gerekli ve mümkün tedbirleri almayı üstlenmesine tam koruma ve güvenlik yükümlülüğü denir. Uygulamada her ne kadar yaygın biçimde incelenen başlıklardan biri dahi olsa, kavramın öğretide ve içtihatlarda kuramsal zemininin çoğu zaman isabetle belirlenemediği ve bu sebeple hatalı yorumlarla ele alındığı gözlemlenmektedir. Dolayısıyla tam koruma ve güvenlik yükümlülüğünü konu alan tahkim yargılamaları birbirinden çok farklı sonuçlar vermeye müsait durumdadır. Bu durum ise devletlerarası ilişkileri, uluslararası ekonomik düzeni, özellikle günümüzde sayısı artmaya başlamış silahlı çatışma veya iç karışıklık yaşayan bölgelerde istikrarı sağlama çabalarını olumsuz etkilemekte ve de devlet sorumluluğunun isabetle tespit edilememesi sebebiyle oluşan hukuki belirsizlik ortamı uluslararası hukuk düzeninin aleyhine sonuçlar meydana getirmektedir. Bu çalışma, tam koruma ve güvenlik yükümlülüğünün hukuk öğretisindeki esaslarını inceleyip tahkim yargılamalarındaki değerlendirmeler ve sonuçları tetkik etmek suretiyle, kavram üzerindeki kuramsal belirsizliğin kaldırılarak doğru tanımlanmasını, kavramın kapsamının çizilmesini ve de hukuki niteliği saptanarak ev sahibi devlet sorumluluğuna gidilebilecek hukuki zemini tarif etmeyi amaçlamaktadır.