Türk İmparatorluğu çok eski bir ev gibidir. Ellemeden bırakırsan belki yüzyıl daha ayakta kalabilir. Onarmaya kalkarsan. Bir taşını oynat tamamen başına yıkılabilir. (1904 yılı- yaşlı bir Arnavut’un deyişi.) -Çar I. Nikolay, “Kapı komşum Türkiye’nin topraklarına el koyma konusunda, çok iyi bir iş birliği yapabiliriz. Zavallı adam hasta... Siz ve ben istersek el koyabiliriz! Yağma çok büyük! Tabii ki, planlayan ve işi yapan kişi olarak, hasta adamın mülkünün aslan payı benim olacaktır! Fakat siz Mısır ve Kandiye’yi alabilirsiniz!” Çar İngiliz Büyükelçisine açıkça ve hiç çekinmeden bir imparatorluğun yağmalanmasını, paylaşımını söyleyebiliyordu. 1900’ların başında Osmanlı Devleti artık egemenliğini koruyacak güçte değildi. Açıkça ve bazen de gizlice topraklarının paylaşımı planları yapılıyordu. İngiltere, Fransa ve Rusya yaptıkları ilk gizli anlaşma ile Boğazlar ve çevresi Rusya’nın payına bırakıldı. Buna karşılık Rusya da, İngiltere ve Fransa’nın Anadolu ile Ortadoğu’daki Osmanlı topraklarındaki isteklerini kabul etmişti. I.Dünya Savaşı yüz elli yıldır can çekişen Osmanlı İmparatorluğunun sonunu getirmişti. Ancak paylaşılmış bir imparatorluktan, ortaya çıkan, `biri, birileri’ bu yıkıntıdan yeni ve modern bir Türk Devleti yaratmışlardı. Anavatan, ulus kavramını bilmeyen toplum devlete… Kendilerini kul olarak gören insanlar da vatandaşlığa kavuşmuşlardı. Ancak bu ülkenin sonraki yaşayacağı 70 yılda… Her yönden yıkıma uğrayacağını… Vatandaşlıktan kulluğa razı olacak insanların ne kadar çok olabileceğini o zamanlar düşünmek olanaksızdı.