Edebiyatın epik türlerinden biri olan “kısa öykü” az sözcükle yoğun, özlü ve bilgilendirici anlatıları okurun önüne koyan bir türdür. Kısa öyküyle az sözcükle çok şey anlatmak ve okuru işlenen konu bağlamında düşüncelere sevk etmek amaçlanır. Bu özelliklerinden ötürü kısa öykü hem Türkiye’de hem de başka ülkelerde çok önemsenmiş ve sıklıkla ele alınmıştır.
Bu çalışmanın amacı, kısa öykü ile ilgili teorik veya uygulamalı bilgiler aktarmak değil, tersine bu tür ile ilgili yapılmış araştırmaları bibliyometrik bir yöntemle toplamak ve elde edilen verileri içerik analizi yöntemiyle irdelemek-tedir. Dolayısıyla bu çalışmada, kısa öykünün Türkiye’de hem uygulama bağ-lamında (ders malzemesi olarak kullanılabilirliği), hem de teorik bağlamda (temel özellikleri, gelişim süreci, öyküler ve yazarları) ne kadar ve nasıl çalı-şıldığı analiz edilmekte, böylelikle onun edebi bir tür olarak önemine vurgu yapılmaktadır.