Önemli tarihsel yaşanmışlıklar ve mantıksal gerekçeler temelinde ortaya çıkan nemo tenetur ilkesi, adil yargılanma hakkının özünde yer alan önemli bir ilkedir. Zamanla insan haklarını gözetmeyi düstur edinen modern ceza ve ceza muhakemesi hukuku anlayışının evrensel bir ilkesi haline gelen nemo tenetur ilkesi, kişinin kendisini ve yakınlarını suçlamaya zorlanamamasını güvence altına almaktadır. Önemine binaen birçok ülkenin anayasasında ve kanunlarında nemo tenetur ilkesine ve yansıması olan düzenlemelere yer verilmiştir. Bu doğrultuda hukuk sistemimizde nemo tenetur ilkesi, 2709 sayılı Türkiye Cumhuriyeti Anayasası m. 38/5`te doğrudan düzenlenmek suretiyle anayasal güvence altına alınmıştır. Bununla birlikte ulusal mevzuatımızda 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu m. 147/1-e`de düzenlenen susma hakkı başta olmak üzere nemo tenetur ilkesinin yansıması olan birçok hükme de yer verilmiştir. Çalışmamız kapsamında; öğretideki görüşler ve yargı kararları ışığında nemo tenetur ilkesi ve "Türk Ceza ve Ceza Muhakemesi Hukuku" bağlamında yansımaları detaylı bir şekilde irdelenmiştir.