Hani istemeden kulak misafiri olduğumuz sohbetler vardır; bir yanınız duymamak için zorlar kendini, bakışlarınızı bir boşluğa dikersiniz, ellerinizin çizgilerine dalarsınız, saçlarınızı karıştırırsınız, sanki birinin elinden ekmeğini almış gibi olursunuz; bir yanınızla da sanki dünyanın en gizli kalmış gerçeğini duyacakmışsınız gibi, sihirli bir sözcüğü arar gibi, tek kelimesini kaçırmadan dinlersiniz; böyledir burada anlatılan bazı hikâyeler... Bazılarına kulak misafiri oldum, bazılarım başından geçenlerden dinledim, bazılarını da kurguladım... Kimi acı doluydu, kimi kederliydi, kimi ise trajikomik yüreğim bunların sadece yaşananla kalmasına razı olmadı ve yazmaya çalıştım. Kalemin kelamı neydi? "Söz uçar, yazı kalır."