Beşir b. Hasâsiyye (r.a.) der ki:
Hz. Peygamber’e bey’at etmek için geldim. Bana, Allah’tan başka ilâh olmadığına ve Hz. Muhammed’in de O’nun kulu ve Rasûlü olduğuna şehâdet etmemi, namaz kılmamı, zekât vermemi, İslâm üzere haccetmemi, Ramazan orucunu tutmamı ve Allah yolunda cihat etmemi şart koştu. Ben de şöyle dedim: “Ey Allah’ın Rasûlü! Vallâhi bunlardan ikisine gücüm yetmez. Onlar da cihat ve sadakadır. Müslümanlar, cepheden kaçan kimsenin Allah’ın gazabına uğramış olarak döneceğini söylüyorlar. Ben ise cihat meydanına varınca, nefsimin korkuya kapılıp ölmeyi istememesinden endişe ediyorum. Sadakaya gelince, vallâhi benim küçük bir koyun sürüsü ve on deveden başka bir şeyim yoktur. Onlar da ailemin maişet kaynağı ve binek hayvanlarıdır.” Rasûlullah elini yumdu, salladı ve şöyle buyurdu:
“Cihat yok, sadaka yok, peki ne ile cennete gireceksin?” Ben hemen: “Yâ Rasûlallah! Sana bey’at ediyorum!” dedim ve koştuğu bütün şartlar üzerine bey’at ettim.