Türk edebiyatının en verimli kalemlerinden biri olan Memduh Şevket Esendal; yerinde saymayı sevmeyen, hayatı boyunca kendini yetiştirip geliştirmeyi düstur edinmiş örnek bir çizgiye sahip oldu. Donanımlı bir insan olarak yalnızca hikâye yahut roman yazmadı. Aynı zamanda pek çok resmî görevlerde de bulundu.
Hayatının önemli bir bölümünü elçilik yaparak geçirdi ve bu yüzden ülkesini bırakmak zorunda kalarak bambaşka ülkelerin bambaşka hayatlarıyla tanıştı. Esendal için “yazmak” bir tutku olduğundan, Tahran’da geçirdiği elçilik günlerini yazmayı da ihmal etmedi elbette.
Tahran Anıları ve Düşsel Yazılar, İran’ın karışık siyasi ortamında orada bulunan Esendal’ın yaşadıklarını ve gözlemlerini içeriyor. Aynı zamanda o dönem yazdığı ve Esendal’ın iç dünyasını yansıtan yazılar da yer alıyor.

Bence en kötü ve en korkunç olan, bütün bu oyunun yeryüzünde geçip bitmesi idi. Bundan sonra da bir varlığımız varsa bana bildirmesini Yaradan’dan çok istedim ve yalvardım. Yaradan, isteyene her şeyi olduğu ve olacağı gibi bildirir. Bana da geleceği, bir gece bildirdi