Çünkü onun  sevgileri,  gamdan ve kederden  çok daha büyüktü... Bu sevgileri satır aralarına saklamıştı.  "Yaşadıklarımı ziyan edemezdim,” diyordu.  Ona iyi gelen ne varsa,  etrafındakilerle paylaşmalıydı.  Ve o da öyle yaptı... Anka kuşu gibi küllerinden yeniden doğarken bu kez kanatları gökyüzüne değil, yeryüzüne kök saldı; her adımda yeniden filizlenerek yaşama karıştı... Gökyüzüne değil, yeryüzüne kök saldı; her adımda yeniden filizlenerek yaşama karıştı...