Oysa hepimizin kendi kafasında kurduğu bir dünyası vardır. İçinde sevdiği biri, bahçesi olan sessiz bir evi, evin kenarında ki gölette sevdiğinin dizlerine uzanmış ve evin içerisinde baba deyip koşarak gelen çocukları. Hepimizin kafa dünyası vardı. Fakat benim adıma paranoid şizofreni deyip küçücük bir kara delikli odaya tıktılar beni. Kendi dünyamda sevdiğim kadının cezasıydı bu. Zebani görünümlü doktorlar ve menopoza girmişçesine hiddetlenen hemşirelerin hezimetine uğradım ben. Ve karanlık dolu geçmişim. Gece çökünce başladı benim hayatım, biraz derin, biraz ürkütücü, biraz karanlık ve yarı aydınlık. Kendi dünyamın esiri üzerine dopaminlerle, nöroleptiklerle her gün öldürüldüm ben, bilmem sonum ne olacak. Sonumu sen yaz.