..ve çiçek yanıt verdi ; “Ben güzelliğim görülsün ve zerafetim beğenilsin diye açmıyorum, güzel kokumu koklasınlar diye açmıyorum, mutlu olmak için de açmıyorum çünkü mutluluk en büyük yalandır. Münferit olan hiçbir şey ebedi değildir. Ben kendi güzelliğimi yaşamak için açıyorum. Ancak yalnız ve kendiyle barışık insan, tam anlamıyla özgür ve gönlü rahat olabilir.
Bunca çirkinliğin ortasında hayatım, dağın zirvesine çıkarmak zorunda olduğum bir kaya parçası olabilir. Ama ben de tıpkı Sisifos gibi o dev kayayı sonsuza kadar denesem de yukarı çıkaramayacağımı da biliyorum. Yenilginin vaz geçmek olduğunu da biliyorum. Çünkü direnmek ve pes etmemek, hayata meydan okumaktır.. Ben her bahar, pes etmeyenler için açıyorum, asla vaz geçmeyenler için. Hayata bu meydan okuyuşum sonsuza kadar devam edecek, Tıpkı Sisifos gibi her seferinde tekrar denemekten vaz geçmeyeceğim. Sırf kendim için olsa bile”.