Engin bir tevazu... Onun en önemli hasleti...

Aslında onurlu bir insanda olması gereken bu haslet, birçok hasleti de özünde barındırır. Tevazu; reddedilmeyi, kırılmayı, rencide edilmeyi ve mahcup olmayı önleyen bir zırhtır. Siz bakmayın aşırısının gerçek sanılacağını söyleyenlere. Güzelliklerin ve iyiliklerin fazlasından zarar gelmez...

Yazar, bu engin tevazuu içinde; eksilmeyen tebessüm, hoşgörü, saygı ve sevgiyi eriterek, ruhuna bir kadife kaftan olarak giydirmiştir...
Bu güzel hasletleri özünde toplayan değerli dostumun, sevgiyle kadifeleşmiş merhametli bir yüreğinin, sımsıcak duygularıyla kaleme alınmış hikâyeleri…

Çok fazla konuşmayan, duygularını daha çok gözlerindeki dostane bakış ve gülümsemesiyle ortaya koyan kardeşimiz, hikâyelerini kısa tutmayı yeğleyen bir yazardır...

Kısa hikâye, şiir kadar zor olan bir türdür.
Az sözle çok şeyler anlatır bu kısa hikâyelerinde...
Kahramanları da bizlerden biridir zaten. Onlarla üzülür, onlarla seviniriz...
Acıları bir başka verir. Acılar, hüzünlü bir tebessümdür. Tıpkı yazarının, anlamını ele vermeyen tebessümü gibi...
Ben çok sevdim Salihoğlu`nun hikâyelerini. Okuyucular da çok sevmiş olmalı ki, daha ilk kitabının üzerinden henüz bir yıl bile geçmemişken, ikinci ve üçüncü kitabını sunmakta sanat dünyasına... Yolu açık olsun hikayecimizin...

Sadettin KAPLAN
Şair – Yazar