Pişîk: 
“Kes li vir tune ye gelo? Hêê!”
Tawis:
“Ew kî ye?”
Pişîk:
“Ez im ez! Pişîk. Ba û bagereke tûr ez avêtim vê şikeftê. Destûra te hebe ez ê werim ba te rûnêm. Bivvvv! Sar û serma ye.”
Tawis:
“Were, were. Ser çavan ser seran. Ha! Li ber agir xwe germ bike.”
Pişîk:
“Gelo ev cihê bê waw û wawik ku dere? Ji demên xeyalan maye?”
Tawis:
“Ev der şikefta meselokan e. Li vir tu qala kîjan heywanî bikî ew peyda dibe. Ez li ber agir rûniştî bûm, min xwe bi xwe got, ‘Niha pişîkek li vir bûya, wê xwe bidaya ber vî agirê germ.’ Wê gavê tu hatî.”