Ben buradaydım.
Her sabah aynı saat, aynı masa, aynı mücadele!
Kimse sormadı “İyi misin?” diye.
Kimse bakmadı “Ne taşıyorsun içinde?” diye.
Alkışlar başkalarına, yükler susanlara kaldı.
“Sessiz Gidiş” görünmeyenlerin, unutulanların ama asla vazgeçmeyenlerin hikâyesi.
Eğer bir gün sessizce savaş verdiysen, içten içe eksildiğini hissettiysen,
Bil ki bu hikâyede senin izlerin var.
Ben buradaydım. Siz bakmadınız. Ama ben kendime bakmayı öğrendim.